Na de tweevoeter van Inge ontspon zich een discussie tussen haar en Ben Hoogland over de kwestie of bij een bout rimé de rijmwoorden exact gelijk moeten zijn aan die van het oorspronkelijke gedicht of dat er (kleine) variaties mogelijk moeten zijn.
Deze discussie mondde uiteindelijk uit in een door Inge uitgeschreven wedstrijd, waarover ze het volgende schreef:

Ha Bas en Ben,

Inderdaad een nuttige discussie 
Het dichten in vaste vorm is altijd een uitdaging, ook als je vrij rekkelijk met regels omgaat.
Het is goed om de lat niet te laag te leggen noch zo hoog dat springen zinloos is.
Ik krijg vast wroeging als iemand De Dapperstraat met letterlijke eindrijm terugbrengt tot eenlogisch geheel met twee voeten, dus dames, heren...

Wie dat op de meest geslaagde manier voor elkaar krijgt, smaakt niet alleen het genoegen mij tot diepe wroeging te brengen, maar krijgt ook een bundel van mij toegestuurd: Lichte en Bonte Gedichten, Heerhugowaardse gedichten of Idioom van geluk 


Deadline 16 juni
Inzending: op dit forum bij dit onderwerp of sturen naar xxxxx
Jury Inge Boulonois
Op het forum mag eindeloos over de uitslag worden gediscussieerd.

Hierna volgen een aantal inzenders.

"Vanuit het oosten (i.c. van Ben Hoogland) ving ik onlangs deze gedesillusioneerde kreet op: @Inge, ik had van jou eigenlijk ook wel een bout-rimée verwacht... (bout-rime: zie hier)

Dat kon ik niet weerstaan, vandaar..."

RANKE BLOEM bout-rimé

ik zie slechts legen

in eigen land

de ijle krant

staat al meer tegen

en ook de wegen

met aan de kant

een witte rand

mat van rijkswege

de holheid wacht

zin blijft verborgen

in wat bestaat

maar ongedacht

vind ik vanmorgen

geluk op straat

Inge Boulonois

Bout-Rimé's op "de Dapperstraat"

De zuster gaat mijn volle postoel legen

Voordat ik in de natte derrie land

Mijn wrakke lijf voelt als een natte krant

Een lekke darm: wat doet een mens ertegen

Ik ga zo langzaamaan steeds minder wegen

Zie visioenen van een waterkant

Waar oude ex-vriendinnen zwart omrand

In tranen rond de verse urn bewegen

Het leven loopt heel anders dan verwacht

Een stinkbacterie houdt zijn smoel verborgen

Totdat je voor de hoogste rechter staat

Wie dit niet regelmatig overdacht

Trakteer ik op een kipsateetje, morgen

Of broodjes rosbief in de Dapperstraat

Ben Hoogland

Ik doe mee Ben. Ik kon het niet laten.


Al hebt u uren in die prut gelegen:
Het zorgstelsel van dit unieke land
Bepaalt mijn recht op rust--en ochtendkrant.
Dus Hoogland: néén! De zusters zijn ertegen

Om wat u uitscheidt steeds te moeten wegen.
Eén thee kreeg u. Niet meer. Uw water kan 't
Niet langer aan door blaasvliezen omrand
Twee uren in het lichaam te bewegen.

Wat had u van dat ziekenfonds verwacht--
Een zuster altijd onder 't bed verborgen
Totdat u zelf weer voor de pisbak staat?

Dat hebt u optimistisch overdacht--
Niet huilen. Kijk! Een cliniclown, en morgen
Wacht reeds de thuiszorg in de Dapperstraat.

Ditmar Bakker

Ja hoor, we zijn er weer. Ik kan het dus ook niet laten...


natuur gaat soms zijn gang in stille stegen
ja, overal, ook in ons eigen land
gelukkig, in je tas zit vaak een krant
om domweg alles dapper schoon te vegen

© Inge Boulonois

Bout-Rimée klik hier

Deze pastiche moest er even tussendoor!

Uit onverwachte hoek een ontroerende inzending van de veertienjarige Jamila Daboui!
Ik ontving het gedicht in kapitalen maar heb er kleine letters van gemaakt... *)

BLOEM IN HOOFD

is ver ge-le-gen

mijn va-der-land

staat vaak in krant

ze zijn er-te-gen

ge-vaar op we-gen

bij wa-ter-kant

door bang om-rand

niet boot be-we-gen

niet heb ver-wacht

in tent ver-bor-gen

ook niets ver-staat

nu o-ver-dacht

ga vlucht van-mor-gen

naar dap-per-straat

Jamila Daboui 

*) Dit gedicht kreeg ik via Frits Criens met deze - aan mij (Inge Boulonois)gerichte - mail:

Van een collega vernam ik van u. Ik ben taalvrijwilliger voor een groepje jonge asielzoekers. Dat was ik zelf ook ooit uit Bosnië, als ik het zeggen mag. Een van hen heeft reeds op meerdere plaatsen in Nederland taalles gehad. Helaas niet altijd zo goed als bij ons in Nijmegen, als ik het zeggen mag. Haar naam is Jamila Daboui en ze is veertien en een meisje. Jamila heeft een droom journalist en dichter te worden. Ik heb geen verstand van gedichten, eerlijk gezegd. Doch een collega heeft mij wat gemakkelijke gedichten gegeven om met Jamila over te praten. Ook het Dapperstraat gedicht, dat sprak haar aan. Mijn collega wees me op uw website en de wedstrijd. Jamila heeft ook een versje gemaakt. Volgens mijn collega moet ik het opsturen naar u, omdat zij dat goed vindt. Zodat u het misschien op de site kunt zetten. Dat zou voor Jamila natuurlijk erg mooi zijn, ze hebben toch al zo weinig deze kinderen en zeker de meisjes. Dus ik stuur u het gedicht nu op. Ik heb er niets aan veranderd, alleen lle taalfouten eruit gehaald, als dat niet erg is. Ik hoop dat het lukt en dank u vriendelijk.

Annenka Bonistjan (Taalcoach)

Bezakt en gepakt (Dapperstraat 3)

Ik moest een vat met chemisch afval Legen

Dat via via bij mij was beLand

Omdat het lekte stond het op een Krant

Dat was geen punt, mijn bakfiets kon Ertegen

Dus gisteravond meed ik drukke Wegen

Op zoek naar een geschikte Waterkant

Ik vond een gracht met woningen Omrand

En nergens zag ik een gordijn Bewegen

Een smeris had ik geen moment Verwacht

Die was - achter een stationcar Verborgen -

Getuige van mijn criminele Staat

Dit alles heb ik lijdzaam Overdacht

Vanuit een cel, waar ik nog blijf tot Morgen

Op tien minuten van mijn Dapperstraat

Gelegenheidsdichter (Hendrik te Paske) (op het Vrije Vers)

Er volgen nu een aantal bout-rimé's. Op HVV is een discussie ontstaan over hoe je precies een bout-rimé dient te schrijven en nadat Inge Boulenois een tweevoetige bout rimé had geschreven, is er een heuse wedstrijd ontstaan. Ik doe er de komende dagen verslag van!

Onderstaande is van Bas Boekelo. Heeft nog niets met de discussie te maken, want dateert van meer dan zes jaar geleden!

De Dapperstraat ( Bout rimé )

Ik moest vandaag met spoed mijn darmen legen

Ik vond daartoe een stuk braakliggend land

Daar lag een stukje van een oude krant

Het schuurde wel, maar ach ik kan er tegen

Ik heb dat vaker hoor, langs ’s Heren wegen

Moet váák een plekje aan de waterkant

Of een stuk gras, met struikgewas omrand

(In doornenstruiken met beleid bewegen! )

’t Komt op als kakken ja, dus niet verwacht

Dus kak ik hier en daar en liefst verborgen

Ik houd het landschap graag in schone staat

Het is vervelend, heb ik overdacht,

Als het me overkomt, vandaag of morgen

Dat ik moet kakken in de Dapperstraat

Bas Boekelo
Inclusief het rijk rijm. Men keek in die tijd niet zo nauw.

Modderpoel

Cultuur is voor de snobs en zelfvoldanen

En dan: wat is cultuur nog deze tijd?

Een klodder verf die tot gegniffel leidt,

Gebral van zwetsers die zich dichter wanen.

Geef mij de plassen met de wilde zwanen,

Een bloem die sensueel haar blaadjes spreidt,

De zon die sissend in het water glijdt,

De heideheuvels en de lindelanen.

Niets is genoeg voor wie genoegen neemt

met wolkendek en hemeldak en regen,

verschoond van neonlicht en stadsgewoel.

Ik voel mij in mijn eigen stad ontheemd,

dus zoek mijn heil langs landerige wegen.

Intens tevreden met een modderpoel.

Musonius (Martijn Breeman)

Vandaag een reactie, geen pastiche, van een beroemde dichtende tijdgenoot van Bloem

Ik liep, als gij, nooit in de Dapperstraat,

Noch was gelukkig in een and're straat.

Vriend, wat wij beiden aan het leven vroegen

kregen wij nooit, zelfs niet in onze kroegen

Jan van Nijlen

1884-1965

De Kalverstraat

Natuur is voor tevredenen of blijen

Hoe mooi is de natuur niet in dit land!

Een stukje bos, nog net niet afgebrand

Waar alle jongelui in kunnen vrijen

De ijle populieren staan in rijen

Ondenkbaar spiegelend aan de waterkant,

De wolken drijven stil, onaangerand,

Als witte brieven van de posterijen

Alles is te veel voor wie niet veel verwacht.

Het leven houdt zijn wonderen verborgen

Tot het ze, opeens, toont in hun hoge staat

Dit heb ik bij mijzelve overdacht,

Tevreden, op een lentelijke morgen,

Domweg gelukkig, in de Kalverstraat.

Nico Scheepmaker 1930-1990

De magnetron

(vrij naar J.C. Bloem)

Frituur is voor tevredenen of legen.

En dan: wat is frituur nog in dit land?

Een zak patat, te zout en niet krokant,

Een frikandel die rimpels heeft gekregen.

Wel krijgt de snelle hap van mij de zegen,

(Slechts vijf minuten op de hoogste stand)

Die zorgt voor glimlach en gewatertand,

Door zogenaamde kenners doodgezwegen.

Alles is veel voor wie niet veel verwacht. 

De keuken hield haar wonderen verborgen 

Tot jij je ware zegetocht begon.

Dit heb ik bij mijzelve overdacht, 

Na weer zo’n heerlijk feestmaal zonder zorgen, 

Domweg gelukkig, met mijn magnetron.  

Daan de Ligt

Domweg vandaag

Het stadse, waarover de dichter bericht

Is dat voor tevredenen en voor de legen

Of valt er vandaag nog te overwegen,

Was soms de natuur het ultieme gedicht

Gezien al het grauwe van wegen en zicht

Door Bloem toch wat donker en cynisch beschreven

Met alles is weinig voor hen die hier leven

Is domweg gelukkig soms overbelicht

Hanny van Alphen
versvorm: copla de arte mayor zie hier

Dapperen

Thuis op de sofa

zijn legio dapperen

domweg gelukkig

Hendrikje de Koning
(versvorm: haiku)