Remko Koplamp
(Snippergedicht)

In de natuur kom je me zelden tegen

Ik vind die beestenboel niet interessant

Natuur is voor tevredenen of legen

En dan, wat is natuur nog in dit land?

Natuur is voor tevredenen of legen

Ik zit veel liever in een restaurant

Ik heb het meer op zitten dan bewegen

Het liefst in een verwarmd, gezellig pand

Ik heb het meer op zitten dan bewegen

Met mes en vork of stokbrood in mijn hand

Natuur is voor tevredenen of legen

En dan, wat is natuur nog in dit land?

Natuur is goed voor voedsel, verder niet

Vandaar dat je me haast niet buiten ziet.

Peter Knipmeijer

Docenten gaan

Docent te zijn, is dat een vloek of zegen?

Je zult toch leraar zijn in Nederland..

Daar in Den Haag regeert het onverstand

En alle creativiteit wordt doodgezwegen.

Maar heb je Nederlands van Ineke gekregen,

Dan is bij jou allicht begrip geland

Voor taal en tekst en weet je uit de eerste hand:

Het ware meesterschap bestaat terdege.

Van alles werd door Ineke bedacht

Om voor een onderbouwde les te zorgen

Gedicht, beeld, internet had zij paraat.

En nu een nieuwe fase die haar wacht,

de school is uit, het oog gericht op morgen.

Toekomst die nieuw talent de ruimte laat

Herman Schaap

Veluwe

Natuur is voor tevredenen of legen.

De Veluwe is bos en hei en zand,

Waar je ook kijkt zie je het woeste land.

Bij zonschijn is het mooi, maar ook bij regen.

Maar ja: wat is natuur nog in dit land?

Een stukje bos, door spoorlijnen doorsneden,

En wegen, waar heel hard op wordt gereden:

De slachtoffers staan daag’lijks in de krant.

Een stukje bos, ter grootte van een krant?

Toch vind je hier nog zwijnen, herten, reeën.

De rugstreeppad heeft hier haar barensweeën,

De wilde zegge groeit hier langs de kant.

Een heuvel, met wat villaatjes ertegen.

Dan zie je: Hoenderloo of Otterlo,

Met luisteraars, zeer thuis bij de EO;

Zij lezen Trouw, de Heer is hen tot zegen.

Natuur is voor tevredenen of legen.
En dan: wat is natuur nog in dit land?
Een stukje bos, ter grootte van een krant,
Een heuvel met wat villaatjes ertegen.

Frans Woortmeijer

uit: Trekvogelpad

versvorm: deadline

25-6-2010

TEGEN KLEIN LEED

Dappermarkt

De markt is voor tevredenen en legen.

En dan, wat is een markt nog in dit land?

Een groentekraam ter grootte van een krant,

een viskar met wat vlaggetjes ertegen.

Geef mij zo’n gangpad, breed als ’s Heren wegen

met rijkgevulde schappen langs de kant,

de winkelwagens vol tot aan de rand,

de weekaanbieding die ons doet bewegen.

Alles is veel voor wie niet veel verwacht.

De gevel houdt zijn wonderen verborgen,

de rijkdom van deez’ aard bijeen geharkt.

Dit heb ik bij mijzelve overdacht,

verregend op een miezerige morgen,

domweg aan ’t schuilen in de supermarkt.

Niels Blomberg

De Dappermarkt

Cultuur is voor tevredenen en legen

En dan, wat is cultuur nog in dit land?

Men is cynisch, respectloos, intolerant

En grote ego’s werken elkaar tegen

Geef mij de dappere koopman en klant

Zij kruisen dagelijks elkaars wegen

Zwijgzaam of lachend, met branie, verlegen

Het zijn geen vrienden, toch is er een band

Haren gekroesd, in doek of geblondeerd

Men blijft beleefd, ook dicht op elkaars huid

Soms ontstaat door drukte een verkeersinfarct

De wereld in één straat, alom gewaardeerd

Vanmorgen bedacht ik: ik voel mij vrijuit

Hoopvol gelukkig op de Dappermarkt

Rop Janze

dapper street

(the nits)

give me the sombre city highroads

the clouds are framed by attic windows

those are the words I long to hear

but when I walk I keep my tears from falling

and if you don’t know where to go

you’re lost in a dead end street

the houses fall down every day

but maybe someday I’ll keep this house from falling

this is the street where I was living

this is the square where I was fighting

nobody fears the ball and chain

I feel the tears my memory lane is falling

and still I don’t know where to go

I’m lost in a misty town

no poetry in dead end street

they tear all the houses down

when you walk in Dapperstreet

when you live in Dapperstreet

now it rains on broken windows

the streets are always wet

through all the empty alleys wind blows

you’re never coming back

when you live in Dapperstreet

give me the sombre city highroads

the clouds are framed by attic windows

those are the words I long to hear

but when I walk I keep my tears from falling

and if you don’t know where to go

you’re lost in a misty town

no poetry in dead end street

they tear all the houses down

when you walk in Dapperstreet

when you live in Dapperstreet

now it rains on broken windows

the streets are always wet

through all the empty alleys wind blows

you’re never coming back

when you live in Dapperstreet

city crime one grey morning

blissfuly happy I’m walking

city crime one grey morning

blissfuly happy I’m walking

city crime one grey morning

blissfuly happy I’m walking

suddenly happy in Dapperstreet

(c) 1983 tekst en muziek: Henk Hofstede

cultuur is voor onnozele malloten

en dan wat is cultuur nog in dit land

een snel gevulde kinderhand

met klodders verf en pepernoten

de lange leegte ik kan er niet tegen

de domheid die de wedstrijd won

het lamlendig geluier in de zon

het mierenneuken op te weinig wegen

ik had van dit leven meer verwacht

een homo ludens zonder zorgen 

in schoonheid tot zijn volle recht

dit alles heb ik bij mijzelven overdacht 

ik zag ons land op weg naar morgen

doodongelukkig op de laffe weg

Freek de Jonge

De Klagerstuin

De stad is voor onrustigen of snellen.

En dan: wat is een stad in Nederland?

Een bosje flats en hier en daar een pand

Dat nog van vroegerdagen kan vertellen.

Geef mij de huizen met de dakkapellen

Het door sloten knapverdeelde platteland,

De wei, zoveel groener dan de kamerplant

Die in de stad natuur denkt voor te stellen.

Hier is de rust waar ik immer naar zocht.

Hier voel ik mij ook eindelijk geborgen,

Al zit ik nog jarenlang in stof en puin.

“Aan deze plek raak ik voorgoed verknocht”

Dat denk ik, heus, bijna, iedere morgen.

Domweg gelukkig, in de Klagerstuin.

J.S. Minkema

Klagerstuin 

Zwaag

De poëzie-staat

gedichten zeggen meer dan wordt verzwegen

maar wat is poëzie nog in dit land?

een stukje tekst gegrepen uit een krant

wat proza met veel witregels doorregen

geef mij de oude en vertrouwde wegen

van ritme in een melodieus verband

van zinnen waarin schoonheid staat gebrand

en taal die zich daar heim’lijk mag bewegen

van taal wordt echter weinig meer verwacht

ze houdt niet langer wonderen verborgen

wordt letterlijk en ongehoord verkracht

dit had ik bij mij zelve overdacht

tot ik zomaar op internet vanmorgen

domweg gelukkig werd door woordenpracht

Anna Maria

Dapperbridge

(vrij naar J.C. Bloem)

Het bridge is iets voor strebers en bejaarden!

En dan, wat is het bridge nog in ons land?

Een kort verslag in zaterdagse krant,

Van cracks die weer iets misten of wat klaarden.

Geef mij het, soms rumoerig, klaverjassen,

Met Rotterdams of Mokums variant,

Geliefd bij menig opgetogen kwant,

Die práten mag, als hij wil gaan of passen.

Soms gaat het fout, als je te veel verwacht.

Ook bridgen houdt zijn noodlot vaak verborgen,

Tot je zes down gaat, kwetsbaar, gedoubleerd.

Toch heb ik bij mij zelve overdacht:

Joh, maak je daaromtrent niet teveel zorgen;

Jouw fouten worden niet gepubliceerd!

Wim Overgaag

Paulus Potterstraat

De legen kom je aan de randen tegen

Waar stoffig op de schoorsteen prijkt:

‘Over mijn lijk naar de Schilderswijk’

Dat volk ervaart de rust als zegen

Maar zo niet ik, voor mij geen kassen

Hoewel ik van een dorpje ben

De stad niet echt van huis uit ken

Haal ‘k nu mijn lucht uit uitlaatgassen

Als kneuter ben ik afgemeld

Mijn teugen zijn steeds voller teugen

De stedeling hij kent geen maat

Tevreden heb ik vastgesteld

Ik deug niet en ik zal nooit deugen

Dom weg gelukkig, in de Potterstraat

Adriaan Bontebal

De Kalverstraat

(Vrij naar De Dapperstraat van J.C. Bloem)

Natuur, daar zit ik écht niet om verlegen 

En ook de Dapperstraat boeit mij geen zier;

Cultuur en kunst en hergebruikt papier,

Daar heb ik van nature iets op tegen.

Geef mij het Monopoly der strategen;

Langs Af naar Station West voor je plezier,

Gevangenis bezoeken als vertier,

Of anders naar A. Kerkhof je bewegen.

Alles is veel voor wie niet veel verwacht;

Een Kans- of Fondskaart houdt zijn lot verborgen

Voor elke armoedzaaier of magnaat.

Wat hebben we gespeeld bij dag en nacht

En vaak ook op een miezerige morgen,

Domweg gelukkig met de Kalverstraat.

Wim Overgaag

De Kalverstraat

Cultuur is voor langharigen / de vorstin.

Maar sec: wat is cultuur nou in dit land?

Een eindje dijk, ter lengte van een strand,

Een kaashomp met wat vlaggetjes half erin.

Laat ons wezen ’t grauwe model-gezin,

Het uit d’arbeid geboren bondsverband,

Het voetvolk, nooit zo grijs dan als we, beland

Voor winkelruiten, tijd met geld verdoen – pin.

Niets is goed genoeg voor wie alles wil.

De bank geeft gul krediet bij lopend lenen

Tot de som, plots, blijvend in het rode staat.

Dat is ons kapitale standsverschil,

Hajewiet, met de staart tussen de benen,

Als wanstaltig vee, in de Kalverstraat.

Mark Iske

De Dappere Student

Werk is voor tevredenen of legen,

En dan: wat is nu werk nog in dit land?

Een luxegoed, zo las ik in de krant…

Een CAO, met ‘benefits’ omregen.

Geef mij de grauwe studie-bibliotheken,

De in readers vastgeklonken wetenschap,

Studentes, nooit zo schoon dan als ze, rap

Zich langs mijn tafel naar hun koffiebreak bewegen.

Alles is veel voor wie niet veel verwacht,

Mijn studie houdt haar wonderen verborgen

Tot het ze, opeens, toont in mijn studievlijt 

Dit heb ik bij mijzelven overdacht,

Studerend (wèèr voor ORMO, overmorgen),

Edoch studentikoos gelukkig in tentamentijd. 

😉

K van Baekel

Domweg dronken op de Prinsengracht

erg vrij naar J.C. Bloem 

(Domweg gelukkig in de Dapperstraat)

natuur, ik heb het helemaal gehad

en dan: wat is natuur in deze stad

een eilandje met bomen en wat gras

gelegen in een grafelijke plas

een toekan op een winderige pier

een doek van Potter met een dooie stier

een koningspinquïn in een schimmenrijk

twee turkse tortels in de Schilderswijk

een ooievaar op heel erg hoge poten

een hennepkwekerij nog onbespoten

de laatste resten van des graven hage

en louche tuinlui met hun kettingzagen

een strand gelegen aan een zee van bier

een toren met een vale Zeeuwse gier

dit heb ik met mijn zatte kop bedacht

die late avond op de Prinsegracht

Geen idee van wie

Het slap gepraat

Te huur: die mededeling staat me tegen 

Is niet aan wie nog huur stort in dit land 

Een steekje los? Zo’n klote-speculant 

Zit heus niet om wat extraatjes verlegen

Geef mij dus gauw een redelijk gelegen, 

Genadig weggeschonken krakerspand, 

En vrienden, nooit zo stoned dan als ze, omrand 

Door bedspiralen, op het dak bewegen

Alles is gratis voor wie geld niet acht 

De glasruit houdt zijn winkelwaar verborgen 

Tot er, opeens, een grote kei door gaat

Dit heb ik nota bene zelf bedacht 

Ik voel me, vrij van miezerige zorgen, 

Domweg gelukkig met mijn slap gepraat

Gerrit Komrij

De Kalverstraat

Cultuur is om m´n reet mee af te vegen 

En dan: wat is cultuur nog in dit land? 

Een steekje los, een stukje in de krant, 

Gekeuvel met wat prietpraatjes ertegen

Geef mij dus gauw de geldelijke zegen, 

De baten van de erin gestonken klant, 

Gemolken, nooit zo schoon dan als, contant, 

Zijn kasopname mij bevrucht als regen

Alle is meel voor wie kaneel verwacht 

Mijn voordeel houd ik voor de staat verborgen 

Tot het, opeens, om een vermogen gaat

Dit heb ik, middenstander, overdacht, 

Genegen om u pizza’s te bezorgen, 

Domweg per stuk, vanuit de Kalverstraat

Gerrit Komrij (1944-2012)

Ik vind dat deze er ook wel bij mag horen!

Al lijkt mijn nieuwe loft van goed allooi,

met regen zorgt lekkage voor geklooi.

Ik blijf – ondanks gedoe met dweil en pannen –

domweg gelukkig in mijn waterzooi.

Gisteren mocht ik de ridderroman Degenhard ontvangen, waarvan ik een van de 24 auteurs ben. Zie verder www.uitgeverijpassage.nl/component/page,...virtuemart/Itemid,7/

Michèl de Jong hield een college over de Waterzooien, een Perzisch kwatrijn dat eindigt op het woord waterzooi.
Het is lang geleden ontstaan toen Drs. P, Driek van Wissen en Jean Pierre Rawie dineerden in België; Waterzooi is een Gents gerecht.

Niels Blomberg

Vrijheid

Een baan is voor verdoolden of voor zotten.

Want ja, wat is een baan nog voor een baas?

Een uitgekleed contract; zijn naam is haas

Als jij, ontdaan van rechten, op moet rotten.

Geef mij de vrijheid, ik laat mij niet knotten,

Speel elke dag mijn eigen sinterklaas.

Geen loonslaaf ben ik, geen gedweeë dwaas,

Mijn wereld kent geen plicht, geen dwang, geen schotten.

Alles is veel voor wie noppes verdient.

Het leven houdt zijn troeven graag verholen

Tot het ze, plotsklaps, toont met een flair voor twee.

Dit overwoog ik, in mijzelven ziend,

Berooid, nadat ik ‘s avonds was bestolen,

Domweg gelukkig, met mijn aow.

Frits Criens

Hiermee zijn we voorlopig aan het einde van de tweevoeters. Op  26 juni bepaalt Inge Boulonois de winnar

Het Bloemst

Mijn hoofd gaan legen

Ter zee, te land

Weg, zonder krant

Wat was ertegen!

Ik ging langs wegen

En waterkant

Niet meer omrand

Zag lucht bewegen!

Ik had verwacht

Wat nog verborgen

Op kiemen staat

Maar overdacht:

Wat mis ik morgen

Mijn Dapperstraat!

Hanna Pest

Zwerver

Aan darmen legen

Heb ik het land:

Een stukje krant

Je gat ertegen

Langs ‘s Heren wegen

Aan waterkant:

Je kont, omrand

Voelt gras bewegen

Zoals verwacht

Blijft niets verborgen

Van wat hier staat

Ik overdacht:

Waar poep ik morgen?

De Dapperstraat!

Dit is mijn inzending voor de wedstrijd van Inge. Mijn eerste sonnet, dus ik wist het ook niet precies allemaal. Voor de zekerheid heb ik alle rijmwoorden onveranderd overgenomen.

Groet
Hanna Pest

Van mij geen *zucht* maar gewoon nog één 

Droogbloem

waar wonen legen

in thuisloos land

wel, lees de krant

ageer ertegen

ga na hun wegen

langs waterkant

met vuil omrand

´t zal u bewegen

had u verwacht

hun diep verborgen

berooide staat?

lang overdacht

geeft u hen morgen

de Dapperstraat

Hanny van Alphen

Erg veel zinnigs komt er niet uit. Voorlopig vind ik die van Hanny nog de beste, al zit er (volgens de wedstrijdnormen van Inge) één klein foutje in, nl ERtegen.

Nou hier is ie dan, voor wat het waard is:

zij wij de legen,
dus niets in’t land?
nooit in de krant
maar steeds ertegen?

geef ons de wegen
langs waterkant;
een wolk omrand
zien wij bewegen

heb niks verwacht.
het al verborgen
in hoge staat

ik overdacht
dus hedenmorgen:
(de conclusie van al deze flauwe onzin moet wel zijn)
de Dapperstraat

Frans Woortmeijer

Het woord ‘ertegen’ is een ongemakkelijk woord. Ik heb waardering voor de oplossingen die ik zojuist gelezen heb. Verder vind ik het, ondanks de vele inzendingen, een hondsmoeilijke opdracht; twee voeten ( Aquarium ) samenvattend en ook nog voorgeschreven rijmwoorden. Afijn, hier mijn poging.

Men vindt de legen

op ’t vlakke land.

Als gids de krant,

men kan ertegen.

Op stadse wegen,

door waterkant

en dijk omrand,

wil ik bewegen.

De stad verwacht.

Houdt niet verborgen

haar stadse staat.

Ik overdacht;

Een natte morgen,

én Dapperstraat.!

Bas Boekelo